Liefdeshormoon wordt tijdens crisis vrijgegeven
Als u merkt dat uw partner minder geïnteresseerd is dan u zelf
bent kunnen uw hersenen een hormoon sturen dat kan helpen bij het
oplossen van de relatie
NORWEGIAN UNIVERSITY OF SCIENCE AND TECHNOLOGY
LOVE HORMONE: Oxytocine wordt vaak het 'liefdeshormoon' of
'knuffelhormoon' genoemd, maar Amerikaanse en Noorse onderzoekers
zijn tot de bevinding gekomen dat het ook een 'crisishormoon' kan
zijn.
"Als mensen merken dat hun partner minder interesse in hun
relatie toont dan zijzelf, neemt het niveau van dit relatiehormoon
toe," zegt Andreas Aarseth Kristoffersen, onderzoeksassistent in het
departement Psychologie van NTNU.
Het hormoon oxytocine wordt al lang geassocieerd met relaties.
Oxytocine heeft een goede reputatie omdat, zo denkt men, het ons
beter doet voelen door angst te verminderen en ons genereuzer te
laten voelen. Onze hersenen scheiden het af tijdens orgasme. Het
beïnvloedt ook de relatie tussen moeder en kind.
Maar het is niet allemaal knuffel en liefde.
"Twee hoofdtheorieën bestaan. Sommige wetenschappers zijn van
mening dat oxytocine voornamelijk wordt vrijgegeven om een relatie
te verbeteren en sterker te maken," zegt Aarseth Kristoffersen. Maar
anderen geloven dat oxytocine vooral toeneemt wanneer we ons in
moeilijke of zelfs bedreigende situaties bevinden. In die gevallen
helpt het hormoon ons nieuwe sociale relaties op te zoeken.
Hormoon stijgt in goede en slechte tijden
NTNU-onderzoekers werkten samen met onderzoekers van de
Universiteit van New Mexico om het verband tussen oxytocine en
inspanningen bij koppels te bestuderen.
De wetenschappers onderzochten 75 Amerikaanse koppels, en 148
Noorse personen die één van hun partners waren. Ph.D. Nicholas M.
Grebe is hoofdauteur van de studie en werkte samen met professor
Kennair van de afdeling psychologie van NTNU. Kennair heeft
samengewerkt met Grebe's Ph.D. Adviseur Steven W. Gangestad.
"Deelnemers aan de studie werden gevraagd om na te denken over
hun partner en hoe zij wilden hoe hun partner zich zou gedragen in
hun relatie," zegt Trond Viggo Grøntvedt, PhD, van het Departement
Psychologie.
Oxytocine niveaus werden gemeten zowel voor als tijdens de
opdrachten. In beide studies vertoonden de individuen verhoogde
hormoonniveaus toen ze sterke persoonlijke inzet voelden. In dit
geval gaat de reputatie van oxytocine als liefdeshormoon op.
"Ja, oxytocine heeft betrekking op de gevoelens van betrokkenheid
- maar deze associatie is bijzonder sterk als men zich meer
betrokken voelt dan de partner," zegt Nick Grebe.
Maar de cruciale bevinding kwam uit de betrokkenheid van beide
partners tegelijk.
De partners die meer geïnvesteerd hadden in een relatie scheidden
meer oxytocine af toen ze over hun relatie dachten dan de minder
geïnvesteerde partner. Het verschil in inzet tussen partners
voorspelde het oxytocineniveau. Hier treedt oxytocine meer op als
een 'crisishormoon'.
"Het lijkt me tegenspraak dat meer oxytocine vrijkomt, zowel
wanneer het goed gaat als wanneer het minder gaat, maar zo is het,"
zegt Aarseth Kristoffersen.
Maar waarom zou dat zijn?
Steek meer energie in uw relatie.
"Dit kan zijn omdat mensen in een relatie waar hun partner
twijfelt, meer nodig hebben," zegt Aarseth Kristoffersen.
"Het idee achter de voorspelling is dat oxytocine aandacht en
motivatie zou kunnen bevorderen voor de relatie als die belangrijk
of bedreigd is,” zegt professor Gangestad.
Bijvoorbeeld, de partner die het meest geïnvesteerd heeft in de
relatie zou ervan kunnen profiteren om nog meer moeite te doen,
zodat de meer sceptische partij opnieuw betrokken wordt.
"Wat hierin impliciet is, is een verklaring over wat oxytocine
doet: het kan wellicht aandacht en motivatie opleveren om" de
relatie te verzorgen ", zegt Gangestad.
Niettemin is er blijkbaar - gelukkig zullen sommigen zeggen - een
limiet. Dit zou van toepassing zijn op relaties waar alles verloren
lijkt en duidelijk op weg is naar een breuk. In die situaties laat
de geïnvesteerde partner niet dezelfde stijging van de
oxytocine-niveaus zien.
"Er is geen zin om meer te investeren in een verloren oorzaak,"
zegt Kennair.
Er lijkt een limiet te zijn voor hoe lang je energie en middelen
moet steken in een relatie die gewoon voorbij is.
Dit is echter vooralsnog nog steeds speculatie.
Wat je gelooft is van belang.
De onderzoekers vonden geen significant verschil tussen de
resultaten tussen de VS en Noorwegen. Reacties op de studietaken
waren consistent in beide culturele omstandigheden, waardoor de
theorie wordt versterkt dat de onderliggende verklaring biologisch
is.
De procedure in de twee landen varieerde iets. De Amerikaanse
paren werden direct gevraagd over hoe toegewijd ze waren in hun
relaties. De Noorse individuën werden gevraagd hoe geïnvesteerd ze
dachten dat hun partner in de relatie was. Dit maakte geen verschil
in de resultaten.
Het is genoeg als je denkt dat de relatie verzwakt, omdat je
partner interesse verliest. Dit zorgt ervoor dat je hersenen extra
oxytocine vrijgeven.
'Ik zou kunnen benadrukken dat het niet noodzakelijkerwijs'
slecht 'of' goed 'is voor een persoon om oxytocine vrij te geven.
Ja, het kan de aandacht motiveren die bijdraagt tot het behoud van
een relatie, maar zoals het artikel aanwijst, is dat niet
noodzakelijk gewenst, Hoewel het kan zijn! Wat biologisch
"functioneel" en sociaal "wenselijk" is zijn twee verschillende
dingen, "zegt Nick Grebe.
"Wij vinden dat oxytocine op deze manier ons kan helpen om te
begrijpen waarom het een rol speelt in andere vormen van onderlinge
afhankelijkheid van sociale relaties - nieuwe romances of
moederbabybanden, als twee voorbeelden. Het idee is dat emotioneel
opvallende relaties, vooral wanneer die kwetsbaar zijn triggers zijn
van het oxytocinesysteem, "concludeert Nick Grebe.
Vertaling: Andre Teirlinck
